By Marjan Same

Tonight, you’ve made me your guest, Hafez, 

And scented lovers’ paradise best, Hafez. 

At dawn, when you chanted the whispers divine, 

You wove mystic truths in each verse and line, Hafez. 

You speak in riddles, yet clear I see— 

Reveal the treasure you’ve concealed from me, Hafez. 

A night of poetry, wine, and flame— 

Through your divinations, I often came, Hafez. 

Your words bring joy to both mosque and tavern; 

You make every listener a singer of stars, Hafez. 

مرا امشب به این محفل تو مهمان کرده ای حافظ*

بهشت عاشقان راعطر گردان کرده ای حافظ* 

سحر گاهان که می‌خواندی تو نجوای خدایی را* 

در این شعرو غزل الهام عرفان کرده ای حافظ* 

سخن در پرده می گویی ومن بی پرده می‌بینم 

به ما بنمای آن گنجی که پنهان کرده ای حافظ* 

شب شعر و شراب و شاهداست و شمع  

که بر فالت مرا بسیار مهمان کرده ای حافظ* 

صفا دادست دیوانت به هر میخانه و مسجد  

تو را نازم که سامع را غزلخوان کرده ای حافظ*