The Root of a Decayed Tooth/കവിത/സര്ജു
By Sarju
Memories
Are the thorns
Stuck in the mouth of the fox
Oh Crane
Don’t pick it out
With your long beak.
‘Our roots are gone’
My beloved worries
Dear, why do we need own land ?
Soil is just to bury us.
Did you see the Vanda
On the tree trunks
Wave its hands in joy?
If our roots
Are as short as worms
The pain of its uproot
Will be less.
At times
It can fit in flower pots
As the spring of
Odourless Mussaenda flowers.
The pain of being at heights
Is that
The fear of a fall
Never leaves us.
The prop roots of the Banyan tree
Do not touch the ground
As fast as a falling curtain
But stands
As a memoir of those
Who hung themselves.
Even though it seems still
At first sight
Light never falls
Into its secret movements
It is hard
To cross the vacuum
The ice cubes of chilled thoughts
Can be put in water
Like frozen chicken thighs.
For all the seven seas
There is only one sky
And among the kites
That flies in it
The string that seems invisible
Is your pain
We came to this world
without any threads.
Pay tribute
To the truth of a decayed tooth
The uprooted root of mushroom
Is lightening
And that of God is rain.
പുഴുത്ത പല്ലിന്റെ വേര്
ഓര്മ്മകള്
കുറുക്കന്റെ വായില് കുടുങ്ങിയ
മുള്ളാണു കൊറ്റീ
എടുക്കരുത് നിന്
നീള്ചുണ്ടിനാല്
വേരറ്റുപോയെന്ന്
വേദനിക്കും പ്രിയേ
മണ്ണെന്തിനു നമ്മെ
മൂടുവാനല്ലാതെ,
കൈ വീശി നില്ക്കുന്ന
മരവാഴ കണ്ടോ?
നമുക്ക് വേരുകള്
കൃമിപോല് കൃശമെങ്കില്
പറിഞ്ഞുപോയതിന്
ആധികള് കുറയും
ചിലനേരമൊരു
ചെടിച്ചട്ടിയില് കൊള്ളും
മൊസാന്തകളുടെ
നിര്ഗന്ധ വസന്തമായ്
ഇല്ലാത്തതുണ്ടെന്ന ഭാവമായ്
വീണുപോകുമെന്നുള്ള ഭീതി
വിട്ടുമാറാത്തതാണുയരെ
വാഴുന്നതിന് സങ്കടം
തിരശ്ശീലപോല് ഞൊടിയില്
നിലം തൊടില്ല
അരയാലിന് വേടുകള്
തൂങ്ങിമരിച്ചവരുടെ
സ്മരണയായങ്ങനെ നില്ക്കും
ഒറ്റനോട്ടത്തില് തോന്നാം
സ്തംഭനമെങ്കിലും
അതിന് രഹസ്യ നീക്കങ്ങളില്
വീഴില്ല വെട്ടം
നിശ്ശൂന്യതയെ തുളച്ചുപോകല്
കഠിനം.
മരവിപ്പിന്
പൊട്ടാത്ത മഞ്ഞുകട്ടകള്
ഫ്രീസു ചെയ്ത
കോഴിത്തുടകള് പോലെ
വെള്ളത്തിലിട്ടാല് മതി.
ഏഴു കടലിനും
ഒറ്റ ആകാശമേയുള്ളൂ
അതില്പ്പാറുന്ന
പട്ടങ്ങളില്
പെട്ടെന്നു ദൃശ്യമാകാതുള്ള
ചരടു നിന് നോവെങ്കിലും
നൂല്ബന്ധമില്ലാതെ
പിറന്നവരല്ലയോ.
കൊടും മിന്നല്പ്പിണര്
മഴക്കൂണിന്റെയും
മഴ ദൈവത്തിന്റെയും
തറയാത്ത വേരെന്നു പ്രാര്ത്ഥിച്ചു
ഒരു പുഴുത്ത പല്ലിന്റെ നേരിന്
വായ്ക്കരിയിടുക നാം.