By Kamarudheen Amayam

അലക്സാണ്ടറും നെപ്പോളിയനും

സവാരിയഭ്യസിച്ച കുതിരപ്പുറത്താണ്

എന്റെ സഞ്ചാരം.

ഇവന്റെ കണ്ണുകൾക്ക്

വാൾത്തലപ്പിൻ തിളക്കം

കുഞ്ചിരോമങ്ങൾക്ക്

അസ്ത്രങ്ങളുടെ മൂർച്ച.

യുദ്ധം ജയിക്കാൻ

ഇവനൊറ്റയ്ക്ക് പ്രാപ്തനെന്ന്

വീൽ ഡുറാന്റ്.

ഒറ്റക്കുതിപ്പിന്

ഖൈബർ ചുരം മറികടക്കാം

മറുകുതിപ്പിന്

യൂഫ്രട്ടീസ് തീരത്തെ

അനുഭവമാക്കാം

നീലനദി നെടുകെച്ചീന്തി,

കരിങ്കാടുകൾ വകഞ്ഞുമാറ്റി,

ഹിമകുടീരങ്ങളുടെ

കണ്ണുകുത്തിപ്പൊട്ടിച്ച്,

 ചാവേർ

യുളീസസിനോടും അക്കിലസിനോടും

ഗുരുത്വം വണങ്ങി വാങ്ങി,

വിശാലമായൊരു സാമ്രാജ്യത്തിന്

അധിപനാവാം.

കാലമേറെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും

ഒരു പടക്കളത്തിലേക്കും

ഇവനെന്നെ വഹിച്ചില്ല.

എനിക്കു മുകളില്ലെന്നും

സിമൻറു കുഴച്ചുണ്ടാക്കിയ

അതേ ആകാശം

താഴെ, ഇരുട്ടുമെഴുകിയ

അതേ ഭൂമി

പൂച്ചട്ടിയിലെ വസന്തം.

ഇപ്പോൾ അറിയുന്നു:

കടിഞ്ഞാണയച്ചാൽ പായാത്ത,

നാലുകാലിൽ നേരെ നിൽക്കാനാകാത്ത,

ചെവി തിരുമ്മിയാലും

കവിൾ തഴുകിയാലും

കണ്ണീരോ ചിരിയോ പൊടിയാത്ത

മുതുക്കൻ മരക്കുതിരയുടെ

മുതുകിലാണു ഞാൻ.

എങ്കിൽ,

വകയ്ക്കു കൊള്ളാത്ത ഇതിനെ

വിറകുകൊള്ളിയാക്കാമെന്നു

നിനച്ചിരിക്കെ,

കണ്ടു, ചില മാറ്റങ്ങൾ

ചിനക്കുന്നപോലെ

വാലിളക്കുന്നതുപോലെ

കുളമ്പുരസുന്നതുപോലെ

വായിലുടതിപുരാതന

വാദ്യഘോഷങ്ങൾ, പെരുമ്പറകൾ

ഒലിച്ചിറങ്ങുറങ്ങുന്നപോലെ

വായിലൂടുറിപ്പുറപ്പെട്ട ശബ്ദം

മേഘമായോടിപ്പരക്കുംപോലെ.

പിറകിലേക്ക്

ശക്തമായി  തീ ചീറ്റിച്ച്

ഏത് നരകഗോപുരം

തകർക്കാനാണ്

ഇവനെന്നെയും കൊണ്ടിപ്പോൾ

പറക്കുന്നത്.